என் பந்தலெங்கும்
நெளிகின்றன
சாரையும் விரியனும்
பூமி துளைத்து
வெளிவரும்
லாவாப் பூச்சிகள்
பொசுக்கிக் கரைக்கின்றன
என் மேனியை
அடி முதல்
முடி வரை
நாற்ற வெள்ளம்
நக்கி நக்கி
பால்குடித்த
என் பாம்புகள்
என் கருப்பையையே
அழிக்க தீர்மானித்த வேளையில்
விஸ்வரூபம் கொண்டது
என் கழுகு
வேட்டை வேட்டை
எங்கும் வேட்டை
ஒரு பிரளயப் போர்...
இப்போது
சுத்தமாகிவிட்டது
என் கோயில்
பூஜை நேரம்
பின்னர் அறிவிக்கப்படும்.
.
| Tweet | |||||
அழகிய கவிதை
ReplyDeleteஉக்கிரமான கவிதை!
ReplyDeleteஇப்போது
ReplyDeleteசுத்தமாகிவிட்டது
>>>
சுத்தமாகிவிட்டதா?! ஆச்சர்யம்தான்.
உணர்வுகள் விழித்துக்கொண்டால்..
ReplyDeleteசெம்மையாக வாழலாம்..
இல்லையேல் சிற்றுயிராய் போய்விடுவோம்
என்று அழகுற உரைத்துநிற்கும் கவிதை...
நல்ல கவிதை.....
ReplyDeleteபகிர்வுக்கு நன்றி நண்பரே.
வேட்டை வேட்டை
ReplyDeleteஎங்கும் வேட்டை
ஒரு பிரளயப் போர்...
ஆதங்க வரிகள் அருமை .
நல்ல கவிதை ! வாழ்த்துக்கள் !
ReplyDelete''...என் கருப்பையையே
ReplyDeleteஅழிக்க தீர்மானித்த வேளையில்
விஸ்வரூபம் கொண்டது
என் கழுகு..''
சாது மிரண்டால் காடு கொள்ளாது என்பதோ.!..பாதி புரிந்தும் புரியாமல்....
வேதா. இலங்காதிலகம்.
அனைவருக்குள்ளும் சீறும் நாகம் குறித்தும்
ReplyDeleteசிறகு விரித்து எழவேண்டிய கழுகு குறித்தும்
நினைவிறுத்திப் போகுது பதிவு அருமை
மனம் கவர்ந்த பதிவு
தொடர வாழ்த்துக்கள்
Tha.ma 7
ReplyDeleteமனதுக்குள் ஏதோ அகோரம் வார்த்தைகளாய் !
ReplyDeleteHappy Easter...
ReplyDeleteசுத்தங்கள் எப்போதும் ஆக்கப்படுவதுதானே?
ReplyDeleteஎன் பந்தல், என் மேனி, என் பாம்புகள், என் கழுகு, என் கோயில் எல்லாமே என்னைச் சார்ந்தே அமையும் தத்துவம் யோசிக்கவைக்கிறது. தீக்குணமும் நற்குணமும் நம்மிடத்தில்தான் என்பதைப் பறைசாற்றுகிறதோ கவிதை? எனக்குப் புரிந்தவரை கவிதை சார்ந்திருக்கும் கரு மிகவும் அபாரம். பாராட்டுகள்.
ReplyDelete